“Kom op, dacht ik. Ik ben 38, niet 85!”

Gabriele Erri (38) belandde vorig jaar door corona op de Intensive Care (IC). Volgens de artsen was de kans dat hij zou overlijden 70%. Na 3 maanden herstellen en een jaar van testen en controles, is hij gelukkig weer op de been. Vastberaden een gezonder leven te leiden.

Hij zit er fris en fruitig bij als we hem spreken via Teams vanuit Milaan. Maar de foto’s van zijn verblijf op de IC laten een heel andere Gabriele zien. In april 2021 werd hij met een ambulance naar het Spaarne Gasthuis gebracht. Hij had toen al een week hoge koorts, maar was eerder door het ziekenhuis "met een paracetamolletje naar huis gestuurd”. Zijn situatie was zo ernstig, dat hij al na 1 dag op de IC terechtkwam en in coma raakte. Vanwege een bijzondere ingreep waarbij een gat in de keel wordt gemaakt voor lucht, kwam hij bij Amsterdam UMC terecht.

Perfect doelwit

Waardoor Gabriele zo hard getroffen werd door corona, is niet met zekerheid te zeggen. Waarschijnlijk was zijn chronische astma een belangrijke oorzaak. In combinatie met pech en een niet zo gezonde levensstijl. “Ik was 15 kilo te zwaar, was twee jaar lang alleen maar aan het werk geweest en bewoog veel te weinig. Kortom, ik was een perfect doelwit.”

Studieobject

Als jongste en ziekste coronapatiënt op de IC van Amsterdam UMC, was hij een interessant studieobject. “Ik weet nog dat ik een keer wakker werd, op een raketijsje lag te sabbelen en omringd werd door studenten. En een man met grijs haar; waarschijnlijk de grote baas”, lacht hij. “Dat ik in een academisch ziekenhuis terecht ben gekomen; daar heb ik echt geluk mee gehad. Al die studenten die alles willen weten. Ook wat betreft internist had ik het niet beter kunnen treffen. Hij was zo doortastend en vastberaden. Hij heeft veel meer voor mij gedaan dan hij had hoeven doen.” Gabriele kreeg meerdere CT-scans, cholesteroltesten en genetisch onderzoek. En ook na zijn ontslag bleef hij een jaar lang onder controle van het ziekenhuis. “4 keer hebben ze mijn bloed getest. In Italië mag je blij zijn als ze het 1 keer doen.”

Wake-upcall

Gabriele’s cholesterol was veel te hoog. En tijdens de CT-scans ontdekten de artsen dat dit zorgde voor vroege tekenen van aderverkalking. “Bij de eerste controle vanwege trombose in mijn been bleek mijn cholesterol 2 tot 3 keer het maximum. De internist zei letterlijk: ‘Gaby, als je hier niets aan doet, heb je over 5 jaar een beroerte. Ik schrok me te pletter. Kom op, dacht ik. Ik ben 38, niet 85!” Een wake-upcall voor Gabriele. “Iedereen riep natuurlijk al: ‘je moet meer sporten, beter eten.’ Maar als je zoiets hoort van je arts, dan komt het pas echt aan.”

Een nieuw leven zonder Parmaham

Ondanks de noodzaak, is het nog niet eenvoudig alle adviezen op te volgen. “Maar ik eet geen Parmaham meer. En dat is niet makkelijk voor een Italiaan.” Ook heeft hij de Cubaanse sigaren zo goed als afgezworen en is hij van plan om meer te sporten. Inderdaad: van plan. Want ja, winter, quarantaine, een studie voor werk; er is altijd wel een excuus te bedenken. “Bovendien heb ik geen wasmachine, en ik kan moeilijk 7 sportoutfits aanschaffen”, grapt hij. Toch is Gabriele vastbesloten fitter te worden. Want hoewel hij inmiddels 4 keer gevaccineerd is, ziet hij de winter en een nieuwe coronagolf niet zonder angst tegemoet. Bovendien kan hij dan ook zijn medicijnen afbouwen. Dus zegt hij: “Zodra ik weer terug ben in Nederland, ga ik naar de sportschool. Er is een nieuw leven begonnen.”